Jongetjes zijn leuk, maar soms wil je iets meer. Betrokkenheid, bijvoorbeeld. Vorige week donderdag was er een feestbijeenkomst op de universiteit. Waarom? De 'Initiatiefgroep Meiden en Techniek' van de Universiteit Twente kreeg (samen met de Hogeschool Enschede) een prijs van Jo R.
Al jaren zijn een aantal mensen bezig om niet zozeer op PR-niveau maar op inhoudelijk niveau meisjes duidelijk te maken dat techniek leuk kan zijn en dat een technische studie meer dan de moeite waard is. De prijs, honderdduizend gulden, biedt de mogelijkheid om op bescheiden wijze invulling te geven aan ideeën die al jaren geleden vorm hadden moeten krijgen. Wat kregen we te zien tijdens het 'feestje' dat naar aanleidng van de prijstoekenning aan de UT werd georganiseerd?
Frans, de Rector Magnificus hield een verhaal. Hij was in zijn element. Niet gehinderd door enige bescheidenheid of kennis werd een glad verhaal gegeven over hoe belangrijk de Universiteit Twente dergelijke initiatieven wel vond. Dat men tot voor een paar dagen voor de prijstoekenning vrijwel totaal geen weet had dat dit soort activiteiten zich op de campus (en daarbuiten) afspeelden werd uiterst professioneel verborgen gehouden.
Wat moet je doen als je van niks weet en toch iets moet vertellen over meiden en techniek? Je prijst eerst de charmante presentatie van de initiatiefneemsters. Gelukkig heb jezelf ook een dochter en als jezelf niks meer weet kun je die altijd nog opvoeren, bijvoorbeeld in een leuke anecdote over figuurzagen. Ze had een F gefiguurzaagd, niet zomaar een F, maar een drie-dimensionale F. En waar kwam die F vandaan? Van Frans natuurlijk!
Een kans voor open doel voor F. Schutte, een ander CvB-lid. Nee hoor, de F van Frits! Schuddebuikend van het lachen vervolgden de jongetjes hun voorstelling. Tenenkrimpend moesten we nog aanhoren hoe Frans zich verheugde in het geven van felicitatiekusjes aan de prijswinnende meiden. Tot slot sprak de voorzitster van Meiden en Techniek een dankwoord. Fijntjes werd gerefereerd aan het feit dat men jarenlang zonder steun van de UT en voornamelijk in eigen tijd dit soort initiatieven had moeten ontplooien. De opmerking dat dat zonder budget van de UT was gebeurd werd met een luidkeels 'Bravo' van een van de CvB-jongetjes becommentarieerd. Na het nuttigen van een stuk Limburgse vlaai keerde iedereen uiterst tevreden over onze meiden terug naar faculteit en dienst. Emancipatie geeft jolijt en is een leuke onderbreking van het werk.
Anton
Nijholt Faculteit Informatica