Een deel van dit proefschrift is gewijd aan zaken die te maken hebben met het schatten van de kans op ``consecutive loss'': het verliezen van meerdere opeenvolgend bij het wachtsysteem aankomende cellen. Een analytische berekening van deze kans wordt gegeven voor diverse elementaire wachtrijen (M/G/1/k en G/M/m/k), evenals een simulatieprocedure gebaseerd op importance sampling voor M/G/1/k. Bovendien wordt een M/M/1/k-wachtsysteem met meerdere bronnen beschouwd; in dit systeem wordt de kans op verlies van opeenvolgende cellen van één van deze bronnen analytisch berekend.
Het andere deel van dit proefschrift gaat over de schatting van overstromingskansen in netwerken van wachtsystemen. Hiertoe worden op importance-sampling gebaseerde simulatiemethoden beschouwd, waarbij diverse adaptieve technieken (meestal gebaseerd op cross-entropy) worden toegepast om de optimale kansmaatverandering te benaderen. Twee klassen van kansmaatverandering worden beschouwd: die welke niet expliciet van de toestand van het model afhangen (bijv. een ``statische'' verandering van de aankomst- en bedieningssnelheid), en die welke wel expliciet van de toestand van het model afhangen (bijv. een aparte wijziging van de aankomst- en bedieningssnelheid voor elke toestand). De methoden met een toestandsonafhankelijke kansmaatverandering blijken behoorlijk effectief te zijn, en resulteren in de meeste gevallen in een asymptotisch efficiënte simulatie; er zijn echter ook enkele tegenvoorbeelden gevonden. Gebruik van een toestandsafhankelijke kansmaatverandering leidt in alle geteste gevallen tot een asymptotisch efficiënte simulatie, ook in die gevallen waarin geen goede toestandsonafhankelijke kansmaatverandering bekend is. De toestandsafhankelijke methode is alleen maar toegepast op Markovse netwerken, maar enkele mogelijkheden om de methode uit te breiden tot niet-Markovse netwerken worden kort besproken. Verder beschrijft dit proefschrift een eenvoudige numerieke methode om overstromingskansen in eenvoudige Jackson-netwerken te berekenen; deze methode is gebruikt om de resultaten van bovengenoemde simulatiemethoden te controleren.
In de loop van het werk aan de twee bovengenoemde hoofdproblemen zijn ook nog enkele andere interessante subproblemen en gerelateerde zaken onderzocht. De daarbij verkregen resultaten zijn ook nuttig in andere contexten: